W dobie rosnącej popularności komunikacji bezprzewodowej coraz częściej wykorzystuje się technologie NFC oraz RFID, które stopniowo wypierają tradycyjne kody kreskowe. Choć mogą one wydawać się podobne do siebie, w rzeczywistości to dwa, odmienne rozwiązania. Czym różni się RFID od NFC i kiedy warto po nie sięgnąć?
Oznaczenie RFID to skrót od Radio Frequency Identification. Technologia ta wykorzystuje pole elektromagnetyczne do identyfikacji i odnajdywania obiektów lub zasobów.
W zależności od częstotliwości RFID występuje jako:
W każdym przypadku możliwość komunikacji jest zapewniona dzięki zaprogramowanym tagom RFID umieszczonym w pożądanym miejscu. Tę technologię wykorzystuje się m.in. w przemyśle, handlu i logistyce, gdzie potrzebne są działania na szeroką skalę w krótkim czasie.
Z kolei NFC (ang. Near Field Communication) to autonomiczny standard komunikacji bezprzewodowej, który bazuje na technologii RFID. Działa na krótkim dystansie i na częstotliwości 13,56 MHz. Można więc powiedzieć, że stanowi część RFID High Frequency. Jest jednak regulowany przez odrębne protokoły komunikacyjne – ISO/IEC 14443 oraz ISO/IEC 18000-3.
NFC stosuje się przede wszystkim w urządzeniach dla indywidualnych użytkowników, jak smartfony, zegarki sportowe czy karty dostępowe. W pewnym sensie jest to takie połączenie RFID oraz Bluetooth, ponieważ urządzenia parują się ze sobą na niewielkie odległości i nie wymagają żadnej konfiguracji.
Identyfikatory NFC wyglądają podobnie do tych RFID. Mogą mieć postać breloków, naklejek lub plastikowych kart.
Historycznie pierwsza była technologia RFID, którą opracowano jeszcze w latach 80. ubiegłego wieku. Z kolei NFC powstało dopiero w 2002 r.
Pomimo podobieństwa między obiema technologiami sporo je dzieli.
Przede wszystkim zupełnie inne jest ich zastosowanie. Ze względu na krótki zasięg działania NFC jest powszechnie wykorzystywane w płatnościach zbliżeniowych, transporcie publicznym czy do kontroli dostępu. Z drugiej strony technologia pozwala na odczyt jednego zapisu jednocześnie.
Z kolei RFID działa nawet do kilkuset metrów i może skanować wiele obiektów w tym samym czasie. Dlatego stosuje się m.in. w magazynach, logistyce czy na produkcji.
W przypadku RFID komunikacja jest jednostronna, w przypadku NFC – dwustronna.
Kolejną różnicą jest ilość miejsca do przechowywania danych. Pod tym względem przoduje NFC, które pozwala na zapisanie nawet 4 KB informacji i to w różnych formatach – od tekstu, przez media aż po adres URL.
Technologia NFC jest bardziej nowoczesna. O ile przy RFID niezbędny jest specjalny czytnik, NFC można odczytać przy użyciu telefonu komórkowego, aby w ten sposób pobrać metadane, uruchomić aplikację czy zapewnić wymianę informacji między dwoma urządzeniami.
Z uwagi na fakt, że NFC stanowi rozwinięcie RFID, teoretycznie można wykorzystać moduł NFC do odczytania taga RFID. Na przestrzeni lat wypracowano szereg standardów identyfikatorów RFID, które są zgodne z NFC. Zalicza się do nich m.in. Mifare Classic, Ultralight oraz DESfire, iCODE2, a także kilka wariantów NTAG.
Większość smartfonów jest wyposażonych w moduł NFC. Oznacza to, że można je wykorzystywać również do odczytywania tagów pasywnych tagów RFID działających w standardzie High Frequency. Tego rodzaju rozwiązanie często wykorzystuje się jako element kontroli dostępu do pomieszczeń służbowych w firmach.
Aby odróżnić kartę RFID od NFC, najlepiej zapoznać się z dokumentacją techniczną urządzenia. W przypadku jej braku można wykonać prosty test polegający na próbie odczytania taga. NFC działa tylko na niewielką odległość i w bardzo wąskim paśmie częstotliwości. Jeżeli takie połączenie nie działa oznacza to, że karta jest wykonana w technologii RFID.
Poniżej prezentujemy najważniejsze cechy technologii RFID oraz NFC ujęte w przejrzystej tabeli.
| Cecha | RFID | NFC |
| Częstotliwości operacyjne | LF, HF, UHF, Microwave | HF (13,56 MHz) |
| Zasięg działania | W zależności od częstotliwości nawet do 100 metrów | Do mniej więcej 10 centymetrów |
| Poziom bezpieczeństwa | Umiarkowany | Wysoki |
| Trudność wdrożenia | Wysoka | Niska |
| Komunikacja | Simplex | Duplex |
| Szybkość przesyłu danych | Zróżnicowana, w zależności od rodzaju RFID | Od 106 do 424 Kb/sekundę |
| Poziom trudności w użyciu | Niski | Bardzo niski |
Na pytanie o to, którą technologię wybrać, trudno odpowiedzieć jednoznacznie, ponieważ w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa pomóc może zarówno RFID, jak i NFC.
Pierwsze z rozwiązań stanowi świetną alternatywę dla kodów kreskowych, np. na potrzeby logistyki czy inwentaryzacji towaru. Z kolei NFC można użyć, aby kontrolować dostęp do pomieszczeń o kluczowym znaczeniu, jak serwerownie czy archiwa firmowe.
